Επετειακή γιορτή στο Γυμνάσιο Καρέα θλίψης αλλά και ελπίδας

Περίεργο. Δεν περίμενα να νιώσω τόσο αντιφατικά συναισθήματα όσο αυτά που ένιωσα στη σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου στο Γυμνάσιο του Καρέα. Δεν μπόρεσα να μην συγκρίνω τα δικά μου χρόνια στο Γυμνάσιο - πάνε ήδη 24 χρόνια από τότε - και τις δικές μας τις γιορτές, τις γεμάτες πάθος, ένταση, τραγούδι, συμμετοχή γιορτές. Γιορτές που εκτός όλων των άλλων τις στήριζαν και οι υποδομές ενός δημόσιου σχολείου πριν από σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα. Για φαντάσου! Ένα τέταρτο του αιώνα μετά, στον πολυδιαφημιζόμενο 21ο αιώνα, και τα δημόσια σχολεία καταρρέουν κάτω από το βάρος της συνειδητής αδιαφορίας, της κατά τα φαινόμενα σχεδιαζόμενης εγκατάλειψης και ερήμωσης της δημόσιας εκπαίδευσης εκ μέρους μιας Πολιτείας που αποφάσισε να παραδώσει την Παιδεία στα πλοκάμια της ανθρωποφάγας ανταγωνιστικής οικονομίας της αγοράς.

Μέσα στην αίθουσα του γυμναστηρίου του Γυμνασίου Καρέα σήμερα παίζονταν δυο παράλληλα έργα: το έργο ενός σχολείου που φωνάζει "Παραιτήσου" και το έργο των μαθητών που βροντοφωνάζουν, έστω και χωρίς μικροφωνική: "Είμαστε εδώ".

Το έργο ενός σχολείου που στενάζει από τις ελλείψεις και το έργο των μαθητών που με χαμόγελο και πείσμα στήνουν μια γιορτή για το Πολυτεχνείο.

Το έργο ενός σχολείου που παίρνει απουσίες (;)(!) και το έργο των μαθητών που δηλώνουν παρουσία, αγωνιστική, αισιόδοξη και ελπιδοφόρα.

Τα μάτια των μαθητών που στάθηκαν σήμερα πάνω σε ένα ξύλινο, φτιαγμένο από σανίδες πολυκαιρισμένο βάθρο, μέσα σε μια κρύα υπόγεια βρώμικη αίθουσα που θέλει να λέγεται "Γυμναστήριο", που άκουσαν με προσοχή το πρωτοκολλημένο μήνυμα του υπουργού Παιδείας και προσπάθησαν να φέρουν σε πέρας μια γιορτή χωρίς ίχνος της σχετικής υποδομής, χωρίς την συνδρομή έστω ενός ειδικού εκπαιδευτικού όπως ενός μουσικού, τραγουδώντας και απαγγέλοντας δυνατά και καθαρά χωρίς μικρόφωνο, έδιναν στο μήνυμα ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ το πραγματικό και ζωντανό του ακόμα νόημα.

Και μόνο η φρέσκια παρουσία τους και ματιά τους μπορεί να γεννήσει την ελπίδα αλλά και τις βάσεις για ένα μέλλον με ψωμί, παιδεία και ελευθερία για όλους.

Σ.Τ.

Υ.Γ. Κουράγιο και δύναμη, που ίσως να μοιάζει και με ηρωισμό, επέδειξαν και οι υπεύθυνοι καθηγητές του σχολείου που, παρόλες τις αντιξοότητες, οργάνωσαν τη γιορτή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.