Για να μην ξεχνάμε...

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ:

Ταΰγετος

Φρίξα

Μύστρος

Ζαχάρω

Ελλάδα

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ:

70 νεκροί

268.834 εκτάρια καμένης δασικής και καλλιεργήσιμης γης.

1.500 σπίτια

6.000 άστεγοι.

5.000.000.000 € το ύψος των ζημιών.

4.500.000 ελαιόδεντρα.

60.000 ζωντανά.

Τα ανείπωτα:

Η θλίψη, η οργή, η ανικανότητα, η αμέτρητη βλακεία, η βαρβαρότητα, το ειδεχθές σχέδιο οικοπεδοποίησης και εμπορευματοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος, η αποφασιστικότητα, η αφύπνιση.

Free Gaza Movement

Σπάζοντας την πολιορκία της μεγαλύτερης "εξωτερικής" φυλακής;

http://www.freegaza.org/

Δήλωση από τους ακτιβιστές των πλοίων των Free Gaza Movement (Κίνημα για Ελεύθερη Γάζα)
http://indy.gr/newswire/ilektronikos-polemos-kata-ton-ploion-dlosi-apo-toys-aktibistes-ton-ploion-ton-free-gaza-movement

(10πμ, 23 Αυγούστου, 2008) Στις 10:00 πμ η Κυπριακή ομάδα του Free Gaza Movement κατάφερε να επικοινωνήσει για λίγο με τους επιβαίνοντες στα πλοία που κατευθύνονται στη Γάζα. Είναι όλοι καλά και ζήτησαν να δημοσιευτεί η παρακάτω δήλωση:
«Τα ηλεκτρονικά συστήματα που εγγυώνται την ασφάλεια μας κατά τον πλου έχουν νεκρωθεί από ηλεκτρονικές παρεμβολές. Και τα δύο πλοία φέρουν Ελληνικές σημαίες και βρίσκονται σε διεθνή ύδατα. Είμαστε θύματα ηλεκτρονικής πειρατείας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην περιοχή GMS P A2 και εξαρτιόμαστε από το εξοπλισμό δορυφορικών επικοινωνιών για να στείλουμε σήμα κινδύνου αν χρειαστεί.
Είμαστε πολίτες από 17 χώρες και συμμετέχουμε σε αυτήν την επιχείρηση για να σπάσουμε την πολιορκία της Γάζας. Δεν είμαστε έμπειροι ναυτικοί. Σαν αποτέλεσμα, υπάρχει ανησυχία για την ασφάλεια και την υγεία των ανθρώπων που βρίσκονται στα πλοία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε αντίξοες καιρικές συνθήκες, και κάνουμε έκκληση στην Ελληνική κυβέρνηση και τη διεθνή κοινότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προστατέψουν τους πολίτες που βρίσκονται στα πλέοντα σε διεθνή ύδατα πλοία.»

Αρχαιολογία - Οικολογία: σημεία τομής και ρήξης

(Με αφορμή το άρθρο του καθηγητή αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Southampton, Γιάννη Χαμηλάκη, στο περιοδικό του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου της 17 Ιουλίου 2008. [http://indy.gr/other-press/enas-kse3c7oristos-problimatismos-gia-to-thema-ar3c7aiologikoi-3c7roi-kai-poli])

«Σε αντιπαραβολή με το κυρίαρχο μοντέλο του αποστειρωμένου, εμπορευματοποιημένου και συχνά ιεροποιημένου αρχαιολογικού χώρου, του χώρου-θέαμα, προτάσσουν το εναλλακτικό μοντέλο του χώρου που ανήκει σε όλους, περιοίκους και μη, που βιώνεται και προσλαμβάνεται με όλες μας τις αισθήσεις, που συνεχίζει να ζει και να αλλάζει, να τροφοδοτείται μέσω της ανθρώπινης κοινωνικότητας με πολλαπλά νοήματα και σημασίες: χώρος για αναψυχή, χώρος πολιτισμού, κοινωνικής επικοινωνίας και δράσης, χώρος ρομαντικών συναντήσεων. Με άλλα λόγια, χώρος πολύ πιο πλούσιος σε σχέση με τους χώρους που έχουμε συνηθίσει, χώρους σχεδόν θρησκευτικής κατάνυξης και βίωσης του εθνικού φαντασιακού από τη μια, και χώρους άμετρης εμπορευματοποίησης από την άλλη.»

Σε μια περίοδο που ζούμε την αποθέωση της «προστασίας» και της «ασφάλειας» σε όλες της τις εκφάνσεις και σε κάθε πεδίο, τη βίαιη μετατροπή της φύσης σε είδος υπό εξαφάνιση και συνεπώς σε προστατευόμενο, μουσειακό, εν είδει αρχαιολογικού ευρήματος, είδος, η αρχαιολογία έρχεται να συναντήσει την οικολογία. Η «ιεροποίηση» του αρχαιολογικού χώρου συναντά την «αποστείρωση» του φυσικού περιβάλλοντος. Η «θρησκευτική κατάνυξη» ανταμώνει το φυσιολατρικό δέος. Το «προστατευόμενο είδος» (αρχαιολογικής ή οικολογικής αξίας) αποκόπτεται από τα φυσικά και κοινωνικά του πλαίσια, δεν αγγίζεται, δεν μυρίζεται, δεν πιάνεται, δεν βιώνεται. Συνήθως μόνο οράται, πάντα «κινδυνεύει» από την επαφή του με τον κοινωνικό περίγυρο και γι’ αυτό πάντα εμπορευματοποιείται .

Έτσι, μπορούμε να συζεύξουμε το άγαλμα-θέαμα με το δέντρο-θέαμα. Τον αρχαιολογικό χώρο-μεγάλο ασθενή με τον φυσικό χώρο σε μονάδα εντατικής θεραπείας και παρακολούθησης. Ο φυσικός ζωτικός χώρος των έμβιων όντων αυτού του πλανήτη, πολύτιμος, καθόσον λιγοστός, όμορφος όσο και σπάνιος, στην περίπτωση που δεν ερημοποιείται, εκχερσώνεται, απαλλοτριώνεται, φλέγεται, οικοπεδοποιείται, τσιμεντώνεται και «αναπτύσσεται», τότε «προστατεύεται» και τείνει να μοιάσει όλο και περισσότερο με μουσείο ανθρωπολογίας και φυσικής ιστορίας, τέτοιο που κατόπιν του ανάλογου και αναγκαίου αντιτίμου, να το επισκέπτεται ο «τυχερός» ή και να το χαίρεται και να το νέμεται ο ακόμη πιο «τυχερός».

Μπορώ όλο και πιο εύκολα να φανταστώ τους μαθητές μου σε 10-20 χρόνια από τώρα ή και τα εγγόνια μου, αν έχω την τύχη να τα ζήσω, να «επισκέπτονται» το «δάσος», στο οποίο, όπως ακριβώς και στο μουσείο, δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο πέρα από το να το βλέπουν και να το «θαυμάζουν», να «ριγούν από συγκίνηση και δέος» μπροστά στην «τελειότητα», που κάποιοι άλλοι έζησαν και κάποιοι άλλοι ή και οι ίδιοι (ξε)πούλησαν. Μπορώ να τους φανταστώ στα πλαίσια ενός καινοτόμου και ριζοσπαστικού project στο «σχολείο του μέλλοντος» να ερευνούν και να αφηγούνται – ή ακόμα καλύτερα να προβάλλουν σε video wall – μαρτυρίες από ένα παρελθόν (το δικό μας παρόν;), όπου οι «γέροι», οι «παλιοί» περπατούσαν ελεύθερα στο δάσος, έκοβαν λουλούδια την Πρωτομαγιά, έκαναν πικνίκ τα Σαββατοκύριακα, μάζευαν χόρτα το χειμώνα, έκαναν ποδήλατο τα ηλιόλουστα απογεύματα, έβγαιναν στα κλεφτά ραντεβού τα βραδάκια, συναντιούνταν και συνομιλούσαν με καρακάξες, πέρδικες, κοκκινολαίμηδες, κοτσύφια ακόμα και με αλεπούδες, κουνάβια, φίδια και χελώνες.

Ναι, δεν είναι δύσκολο. Μόλις πριν λίγες μέρες άκουσα με τα αυτιά μου ένα κορίτσι 6 ετών να λέει όλο πάθος και προσμονή για ένα αξιοθρήνητο παρτέρι σε μια τσιμεντοπλατεία του δήμου Αθηναίων με πέντε όλα κι όλα μαύρα κι έρημα, απότιστα από καιρό δεντράκια: «Πάμε στο δάσος να παίξουμε;»

Ναι, δεν είναι δύσκολο. Σήμερα διάβασα στα Νέα ότι «2.500 στρέμματα ελεύθερων χώρων και πάρκων παραμένουν κλειδωμένα για τους πολίτες», οι οποίοι «βλέπουν τα άλση πίσω από τα κάγκελα».

Και βέβαια δεν είναι δύσκολο. Από καιρό έχει γίνει συνείδηση ότι κάθε ελεύθερος χώρος (τι έννοια κι αυτή!) αφήνεται στην ελευθερία του, πράγμα που σημαίνει αφήνεται στην τύχη του για να’ ρθει η «ανάπτυξη» ως από μηχανής θεός ή ως άλλη αρχαιολογική σκαπάνη να τον ανακαλύψει, να τον εκσυγχρονίσει, να τον προστατέψει, να τον αναδείξει, να τον φυλακίσει και βεβαίως να τον εκμεταλλευτεί και να τον εμπορευτεί.

Την ώρα λοιπόν που η ίδια η επιστήμη της αρχαιολογίας αρχίζει να αμφισβητεί το μοντέλο της προστασίας των αρχαίων μνημείων με τη μέθοδο της «καγκελοποίησης» και της βίαιης απομάκρυνσής τους από το κοινωνικό γίγνεσθαι και προτάσσει το πρότυπο της «δημόσιας αρχαιολογίας» (public archaeology) και της «αρχαιολογίας της τοπικής κοινότητας» (community archaeology), μήπως θα ήταν καιρός μαζί με την «κοινωνικοποίηση των αρχαίων» να απαιτήσουμε και την κοινωνικοποίηση του φυσικού και ζωτικού μας χώρου; Να έρθουμε σε ρήξη με τη λογική της δήθεν οικολογικής προστασίας που απομακρύνει τον άνθρωπο από τη φύση και την κοινωνική και πολιτισμική του κληρονομιά την ίδια στιγμή που τον καταδικάζει στην απομόνωση της ατομικότητας αλλά και στη δικτατορία της συλλογικής ευθύνης;

Σ.Τ.

Μαζεύοντας σπόρους για την αναβλάστηση των βουνών

Διαβάζουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση από το blog της Διαρκούς Κίνησης για την υπεράσπιση των δασών και αλσών του Χαϊδαρίου (http://xaidari.blogspot.com/2008/08/blog-post_08.html)

Συλλέγουμε σπόρους ...

…1ον γιατί είναι ωραία διαδικασία!!!

Μαζεύουμε όλα τα είδη των σπόρων (από φρούτα, λαχανικά, άγρια δέντρα, θάμνους κτλ) και αφού καθαρίσουμε τα υπολείμματα από το περικάρπιο, τους απλώνουμε σε ένα πιάτο ή εφημερίδα για να ξεραθούν. Μετά από λίγες μέρες μπορούμε να τους φυλάξουμε σε ένα ταψί ή σε ένα ανοιχτό γυάλινο δοχείο.…

2ον το φθινόπωρο θα φτιάξουμε σβώλους με χώμα και σπόρους και θα κάνουμε αναβλάστηση σε άγονες περιοχές.

Το μίγμα σπόρων με αργιλόχωμα μπορεί να δώσει τη λύση για την αναβλάστηση των βουνών. H μέθοδος βασίζεται στη λογική της φυσικής καλλιέργειας. Πρόκειται για χωμάτινους σβώλους που εμπεριέχουν μεγάλη ποικιλία σπόρων. Η κάλυψη με αργιλόχωμα προστατεύει τους σπόρους, ώστε να μη φαγωθούν από τα πουλιά και τα τρωκτικά και τους εξασφαλίζει το «αρχικό» χώμα για να φυτρώσουν. Η επιλογή της εποχής σποράς μέσα στην περίοδο των βροχών δίνει στους σπόρους τις καλύτερες συνθήκες, για να βλαστήσουν και στη συνέχεια η φύση επιλέγει ποιοι απ΄ αυτούς θα επιβιώσουν. Η μέθοδος εφαρμόζεται με επιτυχία στην Ιαπωνία, στις ΗΠΑ (όπου γίνονται σπορές και με αεροπλάνα), στην Κύπρο και από το 1994 και σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα.

Το πλεονέκτημα που έχει η μέθοδος είναι ότι σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία σπόρων, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι κάποιοι θα βλαστήσουν όσο κακές και αν είναι οι συνθήκες. Επιπλέον, με την ποικιλία των φυτών εμπλουτίζεται το άγονο έδαφος. Έτσι δημιουργούνται οι συνθήκες που θα επιτρέψουν και σε άλλα φυτά να βλαστήσουν.

Προκειμένου να αναπτυχθούν δένδρα, απαιτούνται και χαμηλότερα φυτά, για να προστατεύσουν τη βάση των ψηλότερων και αντίστροφα, ενώ είναι αναγκαία η παρουσία θαμνωδών και ποωδών φυτών, καθώς και μικροοργανισμών. Όσο μεγαλύτερη ποικιλία σπόρων έχουμε τόσο αυξάνουμε την αποδοτικότητας της σποράς.

Πλησιάζοντας η μαύρη επέτειος...

Η μαύρη επέτειος των περσινών πυρκαγιών πλησιάζει. Τι γίνεται με το περίφημο ρητό: "όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος";

Η περίπτωση της Ηλείας και του δάσους του Καϊάφα. Κείμενο της Πανηλειακής Επιτροπής Αγώνα για τις Πυρόπληκτες Περιοχές

ΟΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΑΣΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΔΑΣΟΣ ;

Στην περιοχή του καμένου δημόσιου δάσους του Καϊάφα, που βρίσκεται στα διαχειριστικά όρια της ΕΤΑ Α.Ε., συντελείται αυτή τη στιγμή ένα οικολογικό έγκλημα που δίνει τη χαριστική βολή στη διαδικασία φυσικής αναγέννησης τους δάσους.
Οι υλοτομικές εργασίες απομάκρυνσης της νεκρής ξυλείας, που γίνονται σύμφωνα με εγκεκριμένη μελέτη της εταιρίας ΕΤΑ ΑΕ και υπό την επίβλεψη του δασαρχείου Ολυμπίας, γίνεται με τρόπο που επιφέρει ανεπανόρθωτες συνέπειες στη μελλοντική αποκατάσταση του δάσους. Ο εργολάβος του έργου χρησιμοποιεί βαρύ ερπυστριοφόρο όχημα, για τη συλλογή και μεταφορά των κορμών, που ουσιαστικά καταστρέφει τη σύσταση του εδάφους, ερημοποιώντας ακόμα περισσότερο τα ευπαθή αμμώδη εδάφη του Καϊάφα. Ύστερα από αποφασιστική παρέμβαση κατοίκων της περιοχής το Σάββατο 19/07/2008 σταμάτησαν προσωρινά οι εργασίες απομάκρυνσης της εμπορεύσιμης ξυλείας στο σημείο όπου γινόταν η καταστροφή.
Όμως το τοπίο ξεκαθάρισε όταν οι ίδιοι πολίτες συναντήθηκαν την Τρίτη 20/07/2008 με το δασάρχη Ολυμπίας Βασίλη Γιακουμή, που είναι και η επιβλέπουσα δημόσια αρχή στις συγκεκριμένες εργασίες. Απ’ ότι φαίνεται ο συγκεκριμένος δημόσιος λειτουργός συμφωνεί απόλυτα με τον τρόπο που γίνεται η απομάκρυνση της ξυλείας και έχει τη συνείδησή του ήσυχη μιας και όπως λέει θα ακολουθήσει η φύτευση δενδρυλλίων κουκουναριάς σε μια περιοχή που θα την έχουν μετατρέψει σε κρανίου τόπο οι εγκληματικές παρεμβάσεις εργολάβων ιδιωτών, ΕΤΑ ΑΕ και λοιπών κερδοσκοπικών δυνάμεων.
Ήδη τα ΕΤΑ ανέθεσαν τη μελέτη αναδάσωσης (προϋπολογισμού 1 εκατ. ευρώ) στο δασολόγο Ηλία Αποστολίδη (εταιρία ΥΛΗ) και απ’ ότι φαίνεται το νέο «δάσος» που θα δημιουργηθεί, μετά την ισοπέδωση των αμμόλοφων, θα μοιάζει περισσότερο με … πάρκο αναψυχής, χωρίς ίχνος φυσικής χλωρίδας και πανίδας.
Εμείς όλοι οι οικολογικά ευαίσθητοι πολίτες της Ηλείας ζητούμε την άμεση διακοπή των εργασιών απομάκρυνσης της εμπορεύσιμης ξυλείας. Η σχεδιαζόμενη ολική τεχνητή αναδάσωση της καμένης περιοχής αποτελεί για μας προσπάθεια εμπορευματοποίησης των δημόσιων εκτάσεων.
Δεν είμαστε αφελείς, γνωρίζουμε καλά ότι οι πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού σχετίζονται με προσπάθειες οργανωμένων συμφερόντων να πετύχουν όπου μπορούν τον αποχαρακτηρισμό δασών και δασικών εκτάσεων. Μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το 2001 με την πρώτη συνταγματική αναθεώρηση και που προσπάθησε να ολοκληρώσει η σημερινή κυβέρνηση, ανεπιτυχώς βέβαια, με την αναθεώρηση του άρθρου 24.

Δεν θα επιτρέψουμε στα Ε.Τ.Α. Α.Ε. να προχωρήσουν σε κερδοσκοπικές επενδύσεις στο δάσος του Καϊάφα, ένα δάσος που αποτελεί δημόσια γη στην συνείδηση του κόσμου, όποιο και αν είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ο χαρακτηρισμός του δάσους του Καϊάφα ως “ιδιωτικό” μας βρίσκει ριζικά αντίθετους. Εμείς θεωρούμε το δάσος ως ελεύθερο, δημόσιο, κοινωνικό αγαθό και απαιτούμε την άμεση επιστροφή του δάσους στο δημόσιο περιβάλλον που ανήκει.

Διεκδικούμε,
να αφεθεί το δάσος στην φυσική του αναγέννηση για τουλάχιστον 2-3 χρόνια με απόλυτη προστασία.
να σταματήσουν οι εργασίες τώρα

- ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΙΣ. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΦΥΤΩΡΙΑ
- ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΚΑΪΑΦΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΚΟ ΑΝΑΨΥΧΗΣ
- ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ
- ΣΕ ΕΝΑ ΔΑΣΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ, ΚΑΜΙΑ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ

Περισσότερα στο http://kaiafassos.wordpress.com/

Το στρατόπεδο Σακέττα πίστα για τους υποψήφιους οδηγούς;

Τι θα πρωτογίνει η περιοχή του Σακέττα; κόμβος, πίστα, πάρκο, ........; Οι μνηστήρες είναι πολλοί.

Από την Ελευθεροτυπία της 6/8 αντιγράφουμε:

"... Υπουργός [Χατζηδάκης]και νομάρχης δήλωσαν επίσης πως γίνεται προσπάθεια, ώστε να κατασκευαστούν και να λειτουργήσουν πίστες για την πρακτική εξέταση των υποψηφίων. Μία λύση είναι να αξιοποιηθεί ο χώρος του στρατοπέδου Σακέτα, όμως για το θέμα χρειάζεται και η σύμφωνη γνώμη άλλων υπουργείων, όπως είναι το Εθν. Αμυνας και το ΠΕΧΩΔΕ. Εκτιμάται ότι μόνο για την Αθήνα θα πρέπει να κατασκευαστούν τουλάχιστον 4 πίστες, καθεμία από τις οποίες θα δεσμεύσει χώρο της τάξεως των 5 στρεμμάτων."

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=06.08.2008,id=23822416

Η αρμονική συνύπαρξη των αντιθέτων. Προστασία & Ανάπτυξη.

Σε έναν κόσμο που μπορεί να κάνει χωρίς καμία λογική αλλά με πολλά οξύμωρα σχήματα.

Στο ιστολόγιο της ΣΤΑΣΗ ΒΥΡΩΝΑ (http://zoipodilato.ning.com/profiles/blog/show?id=2047030%3ABlogPost%3A3724) διαβάζουμε για τη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία της με το δήμαρχο Βύρωνα και πρόεδρο του Συνδέσμου Προστασίας & Ανάπτυξης Υμηττού (ΣΠΑΥ). Εκεί αναφέρεται ότι «ο ίδιος [ο κ. Χαρδαλιάς] είναι υπέρ της περιφερειακής του Υμηττού αλλά υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα τραυματισθεί το περιβάλλον και δεν θα αλλοιωθεί ο Υμηττός, τονίζοντας ότι οριστική θέση η Δημοτική Αρχή και ο ίδιος προσωπικά θα πάρει πάνω στο θέμα, μετά την οριστικοποίηση της πρότασης από το ΥΠΕΧΩΔΕ τον Σεπτέμβρη.»


....Υπέρ της περιφερειακής του Υμηττού αν δεν τραυματισθεί το περιβάλλον και δεν αλλοιωθεί ο Υμηττός....

Μάλιστα. Είναι σαν να λέμε:

Υπέρ του πολέμου αρκεί να μην υπάρχουν θύματα;

Υπέρ του καπνίσματος αρκεί να μην βλάπτει την υγεία;

Υπέρ της δημοκρατίας αρκεί να μην ψηφίζουμε;

Υπέρ της ελευθερίας αρκεί να μην μιλά κανείς;


…………………………………………………………………………………

Η μέχρι σήμερα κοινή λογική λέει ότι δεν μπορείς να συζεύξεις τα αντίθετα και αν το κάνεις η συνισταμένη τους είναι ΜΗΔΕΝ.

Τα "έργα" στον Καρέα μέσα από τα μάτια ενός κατοίκου και συμπολίτη μας

Αναδημοσιεύουμε αυτούσιο το κείμενο κατοίκου του Καρέα και συμπολίτη μας, όπως δημοσιεύθηκε στο φόρουμ συζητήσεων vironas.gr σχετικά με τα έργα στον Καρέα: http://vironas.gr/forum//blackout_diarkeias_ston_karea-t2052.0.html

Το Σάββατο το βράδυ κατά τις 10 ξεκίνησα περπατώντας με την οικογένεια μου να πάω, 300 μέτρα πιό πάνω στις ταβέρνες να φάω...Η διαδρομή που ακολούθησα ήταν από το Βερόπουλο μέχρι τις Τριανταφυλλιές . Η εικόνα της Λ.Καρέα ήταν όπως εδώ και καιρό ΜΑΥΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ! Δεν λέω όταν υπάρχουν έργα σε εξέλιξη είναι πολύ φυσικό να υπάρχουν και μικροπροβλήματα σε διάφορα θέματα, ΑΛΛΑ...!!!

1ον) Σκοτάδι πήγα στον Αγ. Γεώργιο και έκανα Ανάσταση πριν από αρκετούς μήνες ...ντράπηκα

2ον) Σκοτάδι συνέχιζα να παίρνω τα παιδια μου από τις φροντιστήρια κτλ...δεν μίλησα

3ον) Σκοτάδι αλλά και με παγίδες όλα τα πεζοδρόμια πλέον γιατί ο εργολάβος έχει βάλει κάθε 10 μέτρα 4 μπουλόνια για τις μελλοντικές κολόνες...το ξεπέρασα

4ον) και τελευταίο!!! Εχθές στην στροφή στο ΚΕΠ ΚΑΡΕΑ πηγαίνοντας προς τις ταβέρνες , εκεί που ο δρόμος έχει γίνει υπερβολικά στενός μέσα στο σκοτάδι κατέβαιναν με μεγάλη ταχύτητα αυτοκίνητα και μέσα στο σκοτάδι ξαφνικά έβλεπαν μπροστά τους πεζούς που όμως δεν υπήρχε ορατότητα και δυνατότητα να ξεφύγουν από πουθενά ,παρά μόνον να φρενάρουν...

Δεν θέλω να πώ ότι κινδύνευσα γιατί θέλω οποιοσδήποτε να κάνει αυτή τη διαδρομή για να αντιληφθεί το τραγικό της υπόθεσης ... Επειδή δεν έχουμε θύματα μέχρι στιγμής, μπορούμε να συζητούμε αλλιώς... Ο εργολάβος αύριο θα πρέπει να βάλει προειδοποιητικούς φανούς και η Τεχνική Υπηρεσία να φροντίσει να καλύψει την ανεπάρκεια του εργολάβου σε θέματα ασφάλειας , είναι εντελώς παρατημένος ο έλεγχος ακόμα και από την αστυνομία .

Ούτε λόγος για το πότε θα πάρουμε το Άγιο Φώς στην Λ.Καρέα ... αν ήταν να κάνει 5 μήνες το πιό επικίνδυνο κομμάτι του δρόμου θα ήταν προτιμότερο να μπούν προσωρινά φώτα ασφαλείας ανά κάποια μέτρα. Δεν είμαι αρμόδιος , ούτε ειδικός αλλά αυτό που αντιμετώπισα εχθές με έκανε έξαλο!Όταν κατέβαινα στην επιστροφή για το σπίτι μου, από την άλλη πλευρά του δρόμου τράβηξα αυτή τη φωτογραφία , αν δεν ήταν το περίπτερο δεν θα υπήρχε φως καθόλου ...Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια , ελπίζω να δούμε με φώτα την άλλη Ανάσταση και ζωντανοί...